بیانات امام خمینی(ره) در روایات نشر مکتوب

در اسلام، از نماز هیچ فریضه‌ای بالاتر نیست. چطور نماز را این قدر سستی می‌کنید در آن؟… نماز پشتوانه ملت است. سومین امام شیعیان حضرت سیدالشهدا(ع) در همان ظهر عاشورا که جنگ بود و آن جنگ بزرگ بود، و همه در معرض خطر بودند، وقتی یکی از اصحاب گفت: ظهر شده است، حضرت فرمود: که یاد من آورید نماز را، و خدا تو را از نمازگزاران حساب کند، و ایستادند همان‌جا و نماز خواندند. ایشان نفرمودند که ما می‌خواهیم جنگ بکنیم. خیر، جنگ را برای نماز کردند… نماز یک کارخانه انسان‌سازی است. نماز خوب، فحشا و منکر را از یک امتی بیرون می‌کند. (صحیفه امام، ج ۱۲، ص ۳۹۲).
عبادات هر چند مشقت داشته باشد مرغوب است و افضل الاعمال احمزها. مثلا در زمستان سرد، شب از خواب ناز گذشتن و به عبادت حق تعالی قیام کردن، روح را بر قوای بدن چیره و اراده را قوی می‌کند. این امر شاید اول قدری مشکل و ناگوار باشد، اما کم کم پس از اقدام زحمت کم می‌شود و اطاعت بدن از نفس زیاد می‌شود؛ چناچه می‌بینیم اهل آن بدون تکلف و زحمت قیام می‌کنند. اینکه ما تنبلی می‌کنیم و بر ما مشکل است، برای آن است که اقدام نمی‌کنیم؛ اگر چند مرتبه اقدام کنیم؛ کم کم زحمت مبدل به راحت می‌شود. بلکه اهل آن، التذا از آن می‌برند بیشتر از آن التذاذی که ما را مشتهیات دنیایی می‌بریم؛ پس به اقدام نفس عادی می‌شود.
این عبادت چندین ثمر دارد؛ یکی آنکه خود صورت عمل در آن عالم به قدری زیبا و جمیل است که نظیر آن در این عالم نیست و از تصور آن عاجزیم و دیگر آنکه نفس صاحب عزم و اقتدار می‌شود؛ و این نتایج کثیره دارد که یکی از آنها را شنیدی؛ دیگر آنکه انسان را کم کم ﻣﺄﻧﻮﺱ با ذکر و فکر و عبادت می‌کند. شاید مجاز به حقیقت نزدیک کند انسان را و توجه قلبی به مالک الملوک شود و محبت به جمال محبوب حقیقی پیدا شود و محبت قلب و تعلق آن از دنیا و آخرت کم شود. شاید اگر جذبه ربوبی پیدا شود و حتی دست دهد، نکته حقیقی عبادت و سر واقعی تذکر و تفکر حاصل آید، هر دو عالم از نظر افتد و جلوه دوست غبار دوبینی را از دل بزداید. جز خدا کسی نمی‌داند که با همچو بنده‌ای خدا چه کرامت کند. چنانچه در ریاضات شرعیه و عبادات و مناسک و ترک مشتهیات عزم قوت گیرد و انسان صاحب عزم و اراده شود، در معاضی طبیعت غلبه کند و عزم و اراده انسان ناقص شود. (چهل حدیث، ص ۱۲۶)